Srbija

S.R. Srbija se nalazi na istocnom dijelu SFRJ sa Panonskim ravnicama u sjevernom djelu (Vojvodina) i brdovitim i planinskim predjelima u centralnom i juznom dijelu. Sa povrsinom od 88 367 km2 je najveca nasa republika i u njoj zivi 9 314 000 stanovnika od kojih je vecina 66% Srba, 13% Albanaca, 4% Madara, 2,5% Muslimana, 5% Jugoslovena, 1,5% Hrvata, 2% Crnogoraca, 6% ostalih.
U sklopu SR Srbije nalaze se i dvije autonomne pokrajine i to Vojvodina i Kosovo.Sluzbeni jezik u pokrajinama je pored srpsko-hrvatskog i jezici nacionalnih manjina tako da se nastava na fakultetima u Novom Sadu i Pristini odvija i na madarskom i albanskom jeziku.
Osim Beograda, Novog Sada i Pristine kao administrativnih centara imamo velike gradove kao sto je Valjevo, Nis, Smederevo, Kragujevac, Kraljevo, Sabac, Subotica, Cacak i mnogi drugi. Zbog postojanja velikih resursa i prirodnih bogastava industrija je razvijena a veliki znacaj je i na poljoprivrednoj proizvodnji. Vojvodina se sa razlogom zove zitnica Jugoslavije. Od planina tu se nalaze Kopaonik, Tara, Zlatibor, Zlatar, Cer, Prokletije i mnoge druge. Od rijeka je najveca Dunav ali i rijeke Sava, Drina, Morava, Ibar, Lim i mnoge druge ne zaostaju sa ljepotom i velicinom. Na mnogim mjestima rijeke su pregradene hidroelektranama a najveca je Derdapska Hidroelektrana koja je podignuta u saradnji sa NR Rumunijom. Bas kod derdapa se nalazi i arheoloska iskopina Lepenski Vir gdje su pronadeni tragovi ljudi iz kamenog doba.
Kroz veliki dio istorije Srbije vodi se borba za oslobodenje i samostalnost. Tako da ni drugi svjetski rat nije prosao bez bunta Srpskog naroda. Poslije sramnog potpisivanja pakta sa Njemackom narod se 27 marta 1941 pod vodstvom patriotskih snaga od kojih je najveci uticaj imala KPJ dize na demonstracije i obara izdajnicku vladu. Hitler odlucuje da kazni cijelu Jugoslaviju i 9. aprila zapocinje napad na Jugoslaviju bez objave rata. Kraljeva vojska je ubrzo kapitulirala ali narod se dize na ustanak poslije proglasa KPJ 4. jula 1941 i 7. jula zapocinje ustanak u Srbiji. Iste godine se stvara prva slobodna teritorija u tad okupiranoj Evropi pod nazivom Uzicka Republika. Neprijatelj okuplja vece snage i ubrzo pod strasnim terorom pokusava da ugusi ustanak ali se glavnine pertizanskih snaga prebacuju u Bosnu. Diverzije i napadi na neprijatelja se nastavljaju u toku cijelog rata tako da 20 oktobra 1944 Beograd biva osloboden.
Poslije rata vrsi se nagli razvoj u svim vidovima privrede tako da SR Srbija postaje jedan od vaznih cinilaca u savremenom svijetu sa svojim proizvodima. Isto tako se razvija i turizam od kojih je planinski i banjski turizam imao najvise mogucnosti za razvoj zbog mnogih prirodnih ljepota i izvora ljekovite vode. Od banja su najpoznatije Vrnjacka Banja, Banja Koviljaca, Mataruska, Sokobanja.
Dosta se ulaze i u kulturu i sport. Sportisti i timovi iz SR Srbije postizu znacajne rezultate u svjetskim razinama. Muzika je takode dosta popularna i jos od pojave Silueta, Crnih Bisera pa preko Korni Grupe i Yu Grupe do danasnjih grupa Smak, Riblje Corbe, Bajage i Instruktora, EKV i drugih, rock muzika u SR Srbiji ne zaostaje za svjetskom scenom.

Grb


Zastava

Beograd


Ptistina


Petrovaradin


Kalemegdan


Zlatibor


Kopaonik

Dositej Obradović je rođen oko 1739. godine u Čakovcu. Ostao je bez roditelja, školovali su ga rođaci. Mladi Dimitrije bio je vrlo marljiv đak i revnostan čitalac crkvene literature. Dječak se toliko zaneo ovom literaturom da je počeo pomišljati da se posveti asketskom životu. Da bi ga odvojili od takvih knjiga i vratili stvarnosti, rodbina ga daje da izuči zanat. Dječak je toliko bio zanet mislima o asketskom zivotu da je napustio zanat, pobjegao u manastir Hopovo, zakaluđerio se i dobio monaško ime Dositej. U manastiru je njegov vjerski zanos odudarao od načina života manastirskih ljudi i djelovao kao anahronizam. Iguman manastira Teodor Milutinović odvraćao je dečaka od verskog zanosa i upućivao ga na drugačiju literaturu i nauku. Dositej se polako treznio, počeo je da čita literaturu istorijskog karaktera sa racionalističko-prosvetiteljskim idejama, teološku literaturu polemičkog karaktera, Ezopove basne, Zakonik cara Dušana. U njemu se sada javlja želja za putovanjem da bi što više video, pročitao, čuo i naučio.
Radoznao duh i žedan nauke i znanja, Dositej se otisnuo u svijet 1761.godine: njegova putovanja trajala su četrdeset godina - živio je i radio, učio i studirao, prevodio i pisao u mnogim zemljama i gradovima: Dalmaciji, Krfu, Grčkoj, Ugarskoj, Turskoj, Njemačkoj, Rumuniji, Francuskoj, Rusiji, Engleskoj, Italiji. Po više godina proveo je na Krfu, u Smirni, Beču,Bratislavi, Haleu, Lajpcigu, Parizu, Londonu, Trstu. Trst je bio posljednje odredište njegovog stranstvovanja- odatle je došao u ustaničku Srbiju i tu umro 1811.godine.
Dositej je učio cijelog svog zivota: on nije samo putovao i učio na putovanju, nego je učio jezik, slušao predavanja, upoznavao se sa novim političkim, socijalnim, filozofskim i pedagoškim idejama. U Haleu, u Njemačkoj, skida kaluđersku odeću i oblači svetovnu, na univerzitetu sluša filozofiju i estetiku. Ovde prihvata prosvjetiteljsku krilaticu "prosvetom ka slobodi". To ga opredeljuje da svoja znanja praktično primjeni u prosvećivanju naroda. Počinje da piše knjige u prosvetiteljskom duhu i zaokupljen je mišlju o izdavanju knjiga na srpskom jeziku.
Sva Dositejeva putovanja nisu bila baš ugodna. Putovanja i život su iziskivala materijalna sredstva. Sam ih je obezbeđivao radeći kao fizički radnik, učitelj , lektor, korektor, besjednik, predavač u vojnoj akademiji. Postao je poliglota: naučio je klasične jezike grčki i latinski, novogrčki, njemački, engleski, francuski, ruski, albanski, rumunski, talijanski.
U ustaničku Srbiju, u Beograd, došao je u poznim godinama, slabog zdravlja. Došao je da poradi na prosveti. Otvorio je veliku školu u Beogradu, a kasnije i bogosloviju. Bio je ministar prosvete, diplomata, član Praviteljstvujuščeg sovjeta. Smrt ga je snašla 1811. godine kada je uveliko radio na osnivanju štamparije u Beogradu.
Dositej je vrlo plodan pisac, pisao je imajući na umu svoj narod, njegovu prosvetu: sve što je pisao namjenio je srpskom narodu:
Pismo Haralampiju, 1783.
Život i priključenija, 1783. ; 1788.
Sovjeti zdravog razuma, 1784.
Basne, 1788.
Pesma o izbavljenju Srbije, 1789.
Sobranije, 1793.
Etika, 1803.
Pesma na insurekciju Serbijanov, 1804.
Mezimica, 1818.
Ižica, 1830.